സഭയുടെ പഠനങ്ങള്‍ മാത്രമാണു ഞാന്‍ എഴുതുക .എന്നാല്‍ സ്വതന്ത്രമായി എഴുതുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അതു പറയാറുണ്ടു ഇതു എന്‍റെ സ്വന്ത അഭിപ്രായമെന്നു.
ഒരു സ്വതന്ത്രചിന്ത സഭയുടെ പഠ്നത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍.
ദൈവം സ്നേഹമാണു, ആത്മാവാണു, അരൂപിയാണു.
സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഇരുപ്പടമാണു ഹ്രുദയം.
നന്മയായാലും തിന്മയായാലും അതു ര്രുപ്പെടുന്നതു ഹ്രുദയത്തിലാണു.
ആസക്തിയോടെ സ്ത്രീയെ നോക്കുന്നവന്‍ ഹ്രുദയത്തില്‍ അവളുമായി വ്യഭിചാരം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു (മത്ത.5:28)
കണ്ണാണു പ്രവര്ത്തിചെയ്തതെങ്കിലും ഫലം ഹ്രുദയത്തില്‍.
സന്തോഷമായാലും സന്താപമായാലും പിരിമുറുക്കമായാലും എല്ലാത്തിന്‍റെയും ആഘാതം ഹ്രുയത്തിലാണു.
ഒരുമനുഷ്യനിലെ ഉന്നതമായ സ്ഥാനമാണു ഹ്രുദയത്തിനു ദൈവം നല്കിയിരിക്കുന്നതു.
ഒരുമനുഷ്യന്‍ രൂപംകൊള്ളുമ്പോള്‍ ഭ്രൂണത്തില്‍ ആദ്യം രൂപം കൊള്ളുന്നതും ചലിക്കുന്നതും ഹ്രുദയം തന്നെ.
ഇത്രയും പറഞ്ഞതില്‍നിന്നും ഹ്രുദയത്തിന്‍റെ പ്രാധാന്യം മനസിലാക്കാമെല്ലോ?
ദൈവത്തിന്‍റെ വാസസ്ഥലം
പരമപരിശുദ്ധനായ ദൈവം തനിക്കു വസിക്കാനുള്ള ആലയമായിതിരഞ്ഞെടുത്തതു മനുഷ്യഹ്രുദയമാണു .
ഒറ്റപാപചിന്തവന്നപ്പോള്‍ തന്നെ ദൈവം മാലാഖാമാരെ കൈവിട്ടു.
എന്നാല്‍ പാപംചെയ്തമനുഷ്യനെ ദൈവം കൈവിട്ടില്ല.
കാരണം തനിക്കു വസിക്കാനുള്ല ഹ്രുദയവാഹകരായതുകൊണ്ടുതന്നെ.
അധവാ തന്രെ ദൈവാലയമാണു മനുഷ്യന്‍ .അതു നഷ്ടപ്പെടാന്‍ അവിടുന്നു അനുവദിച്ചില്ല. വലിയ നഷ്ടം സഹിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ അവിടുന്നു അവനെ രക്ഷിച്ചു.
ഹ്രുദയത്തെ വിശുദ്ധമായി സൂക്ഷിക്കാന്‍ മനുഷ്യന്‍ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. കാരണം അതു ദൈവാലയമാണു.
ഹ്രുദയം അശുദ്ധമായാല്‍, അതില്‍ അശുദ്ധികലര്ന്നാല്‍ അവിടെ ദൈവത്തിനു വസിക്കാന്‍ പറ്റില്ല.
അവിടെ നിന്നും ദൈവസാന്നിധ്യം അപ്രത്യക്ഷമാകും.
പിന്നെ അതു പിശാചിന്‍റെ കൂടാരമായി രൂപാന്തരപ്പെടും .സ്നേഹം അപ്രത്യക്ഷമാകും. പിന്നെ അവിടെ കുടില തന്ത്രങ്ങള്‍ മെനയും. പിശാചിന്‍റെ കൂരമ്പുകള്‍ അവിടെ നിന്നും പുറപ്പെടും .
അതിനാല്‍ നമുക്കു മാറാം,
അല്ലെങ്കില്‍ നാം രൂപാന്തരപ്പെടും. ഭീരുക്കളായി, അവിശ്വാസികലായി, ദുര്‍മാര്‍ഗികളായി, കൊലപാതകികളായി, വ്യഭിചാരികളായി, മന്ത്രവാദികളായി, വിഗ്രഹാരാധകരായി, കാപട്യക്കാരായി, എന്നുവേണ്ടാ എല്ലാദുര്‍ വ്രുത്തികളുടേയും ഉടമയായി നാം മാറും.
അവിടെ ദൈവത്തെ കാണില്ല. അവരുറ്റെ ഓഹരി തീയും ഗന്ധകവും എരിയുന്ന തടാകമായിരിക്കും .ഇതാണെല്ലോ ര്ണ്ടാം മരണം ( വെളിപാടു)
ഒരു സ്വതന്ത്രചിന്ത സഭയുടെ പഠ്നത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍.
ദൈവം സ്നേഹമാണു, ആത്മാവാണു, അരൂപിയാണു.
സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഇരുപ്പടമാണു ഹ്രുദയം.
നന്മയായാലും തിന്മയായാലും അതു ര്രുപ്പെടുന്നതു ഹ്രുദയത്തിലാണു.
ആസക്തിയോടെ സ്ത്രീയെ നോക്കുന്നവന്‍ ഹ്രുദയത്തില്‍ അവളുമായി വ്യഭിചാരം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു (മത്ത.5:28)
കണ്ണാണു പ്രവര്ത്തിചെയ്തതെങ്കിലും ഫലം ഹ്രുദയത്തില്‍.
സന്തോഷമായാലും സന്താപമായാലും പിരിമുറുക്കമായാലും എല്ലാത്തിന്‍റെയും ആഘാതം ഹ്രുയത്തിലാണു.
ഒരുമനുഷ്യനിലെ ഉന്നതമായ സ്ഥാനമാണു ഹ്രുദയത്തിനു ദൈവം നല്കിയിരിക്കുന്നതു.
ഒരുമനുഷ്യന്‍ രൂപംകൊള്ളുമ്പോള്‍ ഭ്രൂണത്തില്‍ ആദ്യം രൂപം കൊള്ളുന്നതും ചലിക്കുന്നതും ഹ്രുദയം തന്നെ.
ഇത്രയും പറഞ്ഞതില്‍നിന്നും ഹ്രുദയത്തിന്‍റെ പ്രാധാന്യം മനസിലാക്കാമെല്ലോ?
ദൈവത്തിന്‍റെ വാസസ്ഥലം
പരമപരിശുദ്ധനായ ദൈവം തനിക്കു വസിക്കാനുള്ള ആലയമായിതിരഞ്ഞെടുത്തതു മനുഷ്യഹ്രുദയമാണു .
ഒറ്റപാപചിന്തവന്നപ്പോള്‍ തന്നെ ദൈവം മാലാഖാമാരെ കൈവിട്ടു.
എന്നാല്‍ പാപംചെയ്തമനുഷ്യനെ ദൈവം കൈവിട്ടില്ല.
കാരണം തനിക്കു വസിക്കാനുള്ല ഹ്രുദയവാഹകരായതുകൊണ്ടുതന്നെ.
അധവാ തന്രെ ദൈവാലയമാണു മനുഷ്യന്‍ .അതു നഷ്ടപ്പെടാന്‍ അവിടുന്നു അനുവദിച്ചില്ല. വലിയ നഷ്ടം സഹിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ അവിടുന്നു അവനെ രക്ഷിച്ചു.
ഹ്രുദയത്തെ വിശുദ്ധമായി സൂക്ഷിക്കാന്‍ മനുഷ്യന്‍ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. കാരണം അതു ദൈവാലയമാണു.
ഹ്രുദയം അശുദ്ധമായാല്‍, അതില്‍ അശുദ്ധികലര്ന്നാല്‍ അവിടെ ദൈവത്തിനു വസിക്കാന്‍ പറ്റില്ല.
അവിടെ നിന്നും ദൈവസാന്നിധ്യം അപ്രത്യക്ഷമാകും.
പിന്നെ അതു പിശാചിന്‍റെ കൂടാരമായി രൂപാന്തരപ്പെടും .സ്നേഹം അപ്രത്യക്ഷമാകും. പിന്നെ അവിടെ കുടില തന്ത്രങ്ങള്‍ മെനയും. പിശാചിന്‍റെ കൂരമ്പുകള്‍ അവിടെ നിന്നും പുറപ്പെടും .
അതിനാല്‍ നമുക്കു മാറാം,
അല്ലെങ്കില്‍ നാം രൂപാന്തരപ്പെടും. ഭീരുക്കളായി, അവിശ്വാസികലായി, ദുര്‍മാര്‍ഗികളായി, കൊലപാതകികളായി, വ്യഭിചാരികളായി, മന്ത്രവാദികളായി, വിഗ്രഹാരാധകരായി, കാപട്യക്കാരായി, എന്നുവേണ്ടാ എല്ലാദുര്‍ വ്രുത്തികളുടേയും ഉടമയായി നാം മാറും.
അവിടെ ദൈവത്തെ കാണില്ല. അവരുറ്റെ ഓഹരി തീയും ഗന്ധകവും എരിയുന്ന തടാകമായിരിക്കും .ഇതാണെല്ലോ ര്ണ്ടാം മരണം ( വെളിപാടു)
No comments:
Post a Comment